8942        0        11700

My Rating

จากผู้อ่าน 0 คน.

ตราบาปเพลิงอสูร

ตัวละครหลัก

พระเอก               เพลิงอัคคี อภิศิรานนท์

นางเอก               เกศน์สลิล สลิลนากร

โปรย

บรรยากาศท่ามกลางสายน้ำตกที่แสนจะเย็นฉ่ำ เกศน์สลิลนั่งลงกับ      โขดหิน ก่อนจะหย่อนขาลงไปแกว่งน้ำเล่น มือเล็กๆ ตวัดน้ำไปมา ราวกับเด็กได้ของที่ถูกใจ อันตรายรอบด้านคงไม่มี เพราะการ์ดทั้งสองนายคงจะคุมเข้ม คุณหนูของบ้านอยู่ที่ไหนที่นั่นก็คือสถานที่ต้องห้าม รวมถึงน้ำตกในเวลานี้ ยกเว้นแขกไม่ได้รับเชิญอย่างเพลิงอัคคีที่นั่งนิ่งรอเวลาเหยื่อตายใจด้วยท่าทางน่าสะพรึงกลัว

ดวงตาคู่คมทอประกายวาบหวาม กวาดมองร่างเล็กไปมา ก่อนจะค่อยๆ ปลดเปลื้องชุดสูทออกจากกาย ชายหนุ่มยังเหลือเวลาอีกสองชั่วโมงเต็มกว่าการสัมมนาจะเริ่มขึ้น ชุดสูทสีดำเข้มถูกถอดออกอย่างช้าๆ เสร็จสรรพเจ้าของรูปร่างที่เปลือยเปล่าบาดตาบาดใจก็ค่อยๆ ย่องลงน้ำอย่างแผ่วเบา

คนถูกจ้องมองไม่รู้อันตรายที่กำลังคืบคลานเข้ามาใกล้เลยสักนิด       เกศน์สลิลนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย มองนกน้อยที่โผบินไปมา มองน้ำตกที่ไหลสาดซ่ากระทบหินแล้วแตกกระจายด้วยความสบายใจอย่างประหวาด ก่อนดวงตาคู่งามจะเบิกกว้างเมื่อเห็นอะไรลอยอยู่ในน้ำ

“ว้ายย..”

แต่ช้าไปเสียแล้ว เพลิงอัคคีโผล่พรวดขึ้นมาก่อนจะจับแขนเรียวเล็กให้หล่นลงมาในน้ำ แล้วกระแทกจูบลงบนเรียวปากอวบอิ่มอย่างหนักหน่วง ดวงตาคู่งามเบิกกว้างอยู่ใต้น้ำ ก่อนมือเล็กๆ จะทุบตามเนื้อตัวบุรุษหนุ่มที่จาบจ้วงอย่างรุนแรง

เสียงร้องที่ดังขึ้นไม่ได้ทำให้การ์ดหนุ่มเฉลียวใจเลยสักนิด พวกมันคิดในใจเพียงแค่ว่าคุณหนูอาจจะสนุกอยู่กับสายน้ำเย็นๆ หนุ่มหน้าเข้มสองคนต้องการรักษาลูกกะตากลมๆ และยังอยากมีชิ้นส่วนร่างกายครบสามสิบสองประการไม่ต้องกลับกลายเป็นคนพิการ

รอยจูบที่แสนหยาบกระด้างระเรื่อยไล้ตามริมฝีปากบาง ก่อนจะรุกรานเข้าไปสำรวจโพรงปากหวาน ควานหารสชาติที่อร่อยล้ำอย่างแสนเอาแต่ใจ เพลิงอัคคีบดจูบลงมาอย่างหนักหน่วง ก่อนมือหนาที่หยาบกระด้างจะรุกรานกอบกุมอกสล้างเต็มแรง

“อื้อ..อื้อ..”

เสียงครางเล็กๆ ในลำคอของหญิงสาวดังขึ้น มือเล็กพยายามช่วยเหลือตัวเองอย่างเต็มที่ อากาศที่มีถูกแย่งชิงจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่ลมหายใจของอีกฝ่ายก็ช่วยฉุดรั้งให้เกศน์สลิลไม่ตาย

ร่างเล็กๆ ถูกฉุดรั้งขึ้นฝั่งและหลบมุมอยู่ในมุมลับตาคน ขึ้นจากน้ำได้หอบหายใจแฮกๆ อยู่ชั่วครู่ ฝ่ามือบางก็ฟาดไปที่หน้าคมเข้มเต็มแรง ใบหน้าซีกซ้ายของเพลิงอัคคีชาวาบ ดวงตาคู่คมถึงกลับเบิกจ้า ใบหน้าถมึงทึงฉายแววไม่พอใจ

“ตบอีกสิ ถ้าเธอตบฉันจะจูบ”

ฝ่ามือที่ง้างขึ้นชะงักค้างกลางอากาศ ก่อนจะปล่อยให้หลุดลู่ลงแนบกาย ใบหน้าแสนโสภาสะบัดหนีอย่างไม่อยากมอง เนื้อตัวเปลือยเปล่าของบุรุษหนุ่มยังอยู่ในน้ำครึ่งตัว ส่วนร่างกายของเกศน์สลิลเปียกชื้นแนบลู่ติดกาย ดวงตาพราวระยับอ่านกินจนน่าหมั่นไส้

มือเรียวเล็กรีบยกขึ้นมาปกปิดหน้าอกหน้าใจ “คนลามก!!” เธอบริภาษก่อนจะเสหลบอย่างอายๆ ด้วยใบหน้าแดงๆ ที่รื้นขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

“จำผมได้รึยัง” ชายหนุ่มเอ่ยถาม

“ฉันไม่รู้จักคุณ”

น้ำเสียงห้วนๆ พร้อมกับปากเรียวเล็กเบะใส่เล็กน้อย ใบหน้านวลงามเชิดขึ้นอย่างคนอวดดี แต่เธอพลาดถนัดเมื่อเล่นแบบนี้กับเพลิงอัคคี รูปร่างเปลือยเปล่าถูกยกขึ้นเหนือผิวน้ำแล้วคร่อมร่างเล็กทั้งเนื้อทั้งตัว เกศน์สลิลหลับตาปี๋ ตัวสั่นเทาเมื่อร่างหนาทาบทับลงมาแทบไร้ช่องว่าง

มือบางดันอกแกร่งให้ออกห่าง ก่อนจะเบือนหน้าหนี เพราะไม่อยากมองอะไรต่อมิอะไรที่โล่งโจ้งล่อนจ้อนอยู่ตรงหน้า

“ถอยไปนะ!” เธอสั่ง

“ไม่ถอย จนกว่าเธอจะยอมรับสักทีว่าฉันเป็นสามีของเธอ เกศน์สลิล”

“ไม่ใช่ นายไม่ใช่ ว้ายย..อุ๊บ..”

เสียงปฏิเสธเงียบหาย เมื่อท้ายทอยเล็กถูกตรึงโดยมือหนา ก่อนจะได้รับจูบที่แสนรุนแรงในคราแรกและปรับเปลี่ยนเป็นอ่อนหวานเรียกร้องในคราหลัง หญิงสาวรู้สึกเคว้งคว้างเมื่อรสจูบที่หวานละมุนละไมแผ่ซ่านไปทั่วร่าง เขาไม่ได้  ป่าเถื่อนรุนแรงเหมือนเมื่อครึ่งเดือนก่อน แต่เรียกร้องความหอมหวานจากปากของเธอจนหมดสิ้น

นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537

ห้ามมิให้ผู้ใดละเมิด ลอกเลียนแบบทำซ้ำ ดัดแปลง หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปใช้

ในการเผยแพร่หรืออ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร

หากฝ่าฝืนมีโทษตามกฎหมายบัญญัติไว้ สูงสุด

ทั้งนี้เป็นเพียงการจินตนาการของผู้เขียนเพื่อความบันเทิงเท่านั้น รวมทั้ง ชื่อ สกุลตัวละครทุกตัวในเรื่องก็เป็นการสมมุติไม่ได้มีเจตนาร้ายแอบแฝงแต่อย่างใด

***************************************